Νυχτωδία - της Μαρίας Μίγκλη

 Νυχτωδία – της Μαρίας Μίγκλη

Το φεγγάρι ξαποσταίνει

Μες το απόβραδο

Μια τέτοια ώρα αγαπημένη

Μια άνοιξη τρύπωσε

Μέσα στο καλοκαίρι

Που είχε κρεμάσει 

Στη φαρέτρα η Σελίνη 

Κοιμούνται όλα απόψε

Κίονες και αγάλματα 

Και ρόδα ασημένια

Μες τη νυχτερινή δροσιά

Σαν να κοιμούνται αιώνες

Όλα τα ζήλεψα

Μες τον κρυφό σου κήπο

Και του Υακίνθου 

το άρωμα με φέρνει