G.V. της Μαρίας Μιγκλη

 

Τις νύχτες γίνομαι καπνός ,Και ανεβαίνω

Μέσα από τα στενά και πάνω από τις σκεπές

Και μόλις έρθει το πρωί παραβγαίνω

Με αυτά που γίνανε τώρα και χτες.

 

Κρέμομαι από τα χείλη σου

Σαν μου μιλάν και ύστερα σφίγγουν νευρικά

Ζηλεύω οταν βλέπουνε οι φίλοι σου

Μέσα στα μάτια σου τα μελαγχολικά.

 

Και όπως παλεύω να κρυφτώ στη μνήμη σου

Μου απευθύνεσαι με κάποια σαφήνεια  

Θα ήθελα ναμουνα τσιγάρο στα χείλη σου

Μέσα στην τσέπη σου η Γκόλντεν Βιρτζίνια.

 

Δεν φτάνει ο χρόνος γι’αυτό ζεις στη σκέψη μου

Τρέχω μήπως το νιώσεις και σε ταράξω

Ας ήταν άρωμα η κάθε λέξη μου

Στα ρούχα σου να μείνει πριν να σε ψάξω.

 

Μη σου φανούν τα λόγια μου ανόητα

Και μην σκεφτείς ότι και άλλοι τα ακούνε

Φταίνε τα όνειρα μου που απτόητα

Μέσα απτο βλέμμα σου με κυνηγούνε .